Ferguson en Massey-Ferguson

[Albert9999]

Hallo geachte lezers,
Het valt mij steeds weer op, dat de FERGUSON ook wel MASSEY-FERGUSON wordt genoemd terwijl dat niet het geval kan zijn.
De TEF, TED en aanverwante types zijn gebouwd door de Standard Motor Company onder de naam "FERGUSON". Elke FERGUSON werd af fabriek normaliter geleverd in "battleship grey", tenzij de koper een andere kleur vroeg. En het merk was: "FERGUSON". Dat er op het plaatje onder het stuur al Massey-Ferguson stond, heeft te maken met het feit, dat Massey-Harris en Ferguson een zaken-overeenkomst hadden gesloten, maar dat Ferguson gewoon door kon gaan met het bouwen van dezelfde tractor in dezelfde uitvoering.
In 1957 kwam de "Goudbuik", de Ferguson 35 op de markt; nog steeds een FERGUSON.
Daarna, in 1958, besloten Massey-Harris en Ferguson, dat de naam en de kleurstelling moesten worden veranderd in respectievelijk Massey-Ferguson en dan in rood/grijs.

Met andere woorden:
1. Tot 1957 heet de Ferguson (Tef, Ted, enz.) nog steeds FERGUSON en is standaard GRIJS.
2. Tot 1958 heet de Ferguson 35 nog steeds FERGUSON en wordt "GOUDBUIK"genoemd.
3. Na 1958 heet de Ferguson MASSEY-FERGUSON en is ROOD/GRIJS van kleur.
Dat de Tef, Ted, enz. later ook rood/grijs werden gespoten is commercieeel gezien misschien wel te verdedigen, maar historisch niet.

[Albert9999]

Hallo,
Is er niemand die hierop reageert?
Ik moet eerlijk zeggen, dat de naamstelling "Ferguson" en "Massey-Ferguson" naast de kleurstelling van de betreffende types mij stoort wanneer de chronologische volgorde niet klopt.
Als je de echte geschiedenis van Harry Ferguson in ere wilt houden, moet je ook de naamstelling en de kleuren volgen zoals die staandaard werden gevoerd. Dus:
1. TEF, TED en dezelfde modellen tot 1957 zijn standaard helemaal uitgevoerd in de kleur "battleship" grijs!
2. In 1957 was er de "Goudbuik", de Ferguson met grijze motorkap, wielen en spatborden en voor de rest was deze tractor goudkleurig (motorblok, koppelingshuis, versnellingsbak en achterbrug) met het embleem op de neus: "Ferguson".
3. In 1958 kreeg deze tractor de naam "Massey-Ferguson", motorkap en spatborden rood en de rest grijs met op de neus het MF-embleem.

Op manifestaties van oude tractoren zie ik TEf, TED, enz. in rood/grijze uitvoeringen. Dat klopt niet. Geef ze de kleur die ze hadden toen ze uit de fabriek kwamen; pas dan ben je origineel.

Gebruikersnaam verwijderd door admin.

[hans eshuis]

hoi

Het klopt wat u post, alleen ze kwamen wel/ook met verschillende kleuren uit de fabriek voor gemeentes en zo.

Ik denk dat de meeste op dit forum dit kunnen dromen, zie ook de FAQ

mvg hans eshuis

[Sluismolenaar]

Ik denk dat Albert dat ook wel begrijpt en weet, maar van mening is dat een trekker uit een bepaald bouwjaar ook in de kleuren (en misschien ook uitvoering?) zou moeten worden gebracht die deze trekker af fabriek standaard had. Dus battleship grey voor de TE-serie etc.

Nou zijn er ook mensen die vinden dat je een trekker (of iets anders) zou moeten behouden in de staat zoals deze tot op het eind van zijn werkzame leven is gebruikt. Dus als die trekker op dat moment rood plaatwerk en donker grijs chassis had, omdat dit op een gegeven moment wegens PR en imago van het merk de gangbare praktijk is geweest, dan is dat zo en blijft die trekker in die kleuren. Ook dat kun je zien als behoud van de historie.

Voor beiden is wat te zeggen en daar zijn wel voors en tegens tegen te bedenken. Het gaat uiteindelijk allemaal om keuzes en wat je als eigenaar het meest aanspreekt. Zo zijn er mensen die ook vinden dat elke moer en bout aan een oldtimer precies zo moet zijn als het origineel. Is op zich niks mis mee, maar is niet zo makkelijk als het lijkt. Om een voorbeeld te noemen: ik bestel bij HPS nieuwe bouten+moeren voor de achtervelgen van mijn TEF (pan aan de velg vast), blijkt dat de moeren een kleinere sleutelwijdte hebben dan de originele. Ik heb ze er toch maar op gezet en geschilderd. Jammer maar voorlopig doe ik het er mee en misschien blijft het ook wel zo. Het werkt immers prima.

Je kunt kiezen om een trekker het uiterlijk te geven van een bepaalde periode in zijn werkzame bestaan: nieuw vanaf fabriek, of met een toevoeging die er aan is gemaakt, of een verandering die later is gedaan. (Hoeveel hebben er niet een ander motorblok gekregen? Sloop je die er dan af?) Is dat dan verkeerd?

Er zijn vast ook wel mensen geweest die het leuk vonden om hun TEF paarse spatborden te geven, een groene motorkap en een blauw chassis. Tja... zou mijn keuze ook niet zijn en is toch duidelijk een voorbeeld van een periode die niets meer met het werkzame leven te maken heeft. Bij een restauratie kun je dan gaan kijken welke laatste "originele" kleur er nog onder zit. Is het een TE-serie, maar zit er MF-rood en MF-grijs onder, dan is dat zeer waarschijnlijk de laatste "originele" kleur zoals de trekker dagelijks gebruikt werd. Die kun je dus zo terug restaureren. Albert zou dan misschien zeggen: dat is fout, een TE-serie is Battleship grey. Maar die trekker kun je ook terug restuareren naar de kleuren/uitvoering van voordat-ie rood/grijs werd, de originele af-fabriek-kleur zal er ook nog wel onder zitten.

Ik heb een TEF (helemaal origineel, behalve nu dan die velgbouten/moeren) om te restaureren. Ik heb ook een MF-35. Voordat ik die MF-35 kocht vond ik in mijn omgeving via marktplaats een FE-35, een goudbuik. Compleet in de juiste kleuren en emblemen op de motorkap. Maar onder de grijze verf zat MF-rood, onder het koper/brons zat grijs, en er waren nog meer aanduidingen dat het waarschijnlijk een MF-35 is. Je weet dat je die emblemen voor op de motorkap bij HPS zo kunt bestellen. Mijn idee was dat de vorige eigenaar, die de trekker gerestuareerd had, er optisch een FE-35 goudbuik van heeft gemaakt. Vond-ie mooier denk ik. En eerlijk gezegd vind ik zelf een goudbuik ook wel mooier, toch apart dat grijs met koper/brons. Maar feitelijk loopt-ie de boel te besodemieteren natuurlijk. Ik heb hem niet gekocht want het was me een te erg barrel (teveel opknapwerk voor wat ik zocht).

Werkzame leven/bestaan = de tijd waarin die trekker nog echt voor het boerenbedrijf als bedrijfsmiddel werd gebruikt, niet hobbymatig of zo.

Waar het misschien ook wel om gaat bij die keuze is: is deze situatie of staat waarin de trekker op het laatst bedrijfsmatig werd gebruikt bijzonder genoeg om te bewaren, of verlies je niet zoveel "unieks" door hem terug te brengen in de nieuwstaat af fabriek? Immers, als je dat laatste doet raak je wel kwijt hoe die trekker op dat laatste moment bestond. Dus misschien wel met rode spatborden en een raar model koplampen, of een rolbeugel, wat dan ook.

Groeten,
Andreas

[hans eshuis]

hoi

Nog een zeiker over de moeren, dat zeggen ze tenmiste over mij..

Zie http://www.ploughmyfield.com/ ze zijn nog iets te klein maar dat valt niet op.

mvg hans eshuis

[Albert9999]

Hallo Andreas en Hans,

Leuk dat jullie hebben gereageerd. Andreas met een goed verhaal en Hans met een mooie link; echt het bekijken waard.

Ja natuurlijk, iedereen heeft zo zijn eigen gedachten en mening over diverse onderdelen van zijn hobby, en zo heb ik de mijne.
Evenmin als velen onder ons houd ik mij ook niet altijd aan de principes van oiginaliteit. Een techneut ben ik zeker niet, want zelf sleutelen beperkt zich bijv. tot de zonde, dat ik treeplanken op mijn Ferguson TEF heb gemonteerd en die zijn afkomstig van sloop FE35 of MF35. Ik was het zat, dat ik elke keer van de voetsteunen gleed en mijn schenen openhaalde, vandaar.
En een van de vorige eigenaars van mijn TEF heeft de kleplichter-stang voor de koude start verwijderd. Starten doet mijn TEF redelijk in vergelijking met vele andere TEF's en MF 4-cylinders, maar daar staat de Standard Motor om bekend hoewel het verder een goede motor is.

Bedankt voor jullie reactie.
Groetjes, Gebruikersnaam verwijderd door admin.

[Sluismolenaar]

Nog een idee. Iemand zag mijn TEF20 in de huidige staat, en zei: je zou hem eigenlijk mechanisch en technisch moeten restaureren tot werkende staat, maar verder laten zoals hij is. Op dit moment toont hij op z'n best hoe een trekker van 1955 eruit ziet na een heel leven van werken en daarna relatieve rust en ook veel roest...
Op zich heeft die man helemaal gelijk, op die manier behoud je ook die uitstraling die best een charme heeft. En toch doe ik het niet. Want roest is een voortgaand proces en alles dat je aanraakt resulteert in vuile handen... En alles dat je eraan doet om hem in de huidige staat te conserveren om het roesten te beperken tast ook dat uiterlijk aan. Kortom, uiteindelijk blijft het huidige bestaan in de vorm van een aantal foto's.

En toch is dat idee van die man best een goed idee.

Groeten,
Andreas

[hans eshuis]

hoi

Er bestaan middelen om het (vedere)roesten tegen te gaan. Een keer met de hoge druk er over en je krijgt zelfs geen viese handen meer.
Want als er nooit andere verf dan zijn eerste verf op is geweest is het een doodzonde om die roest laagje wat soms wel meer dan 50 jaar er over heeft gedaan om er op te komen in een keer te vernielen. Zulke ferguson,s zijn veel mooier dan de glimmende waar je al van vere de namaak onderdelen kunt zien...

Helaas zijn de meeste trekkers mishandeld met de kwast dan moet je wat.

mvg hans eshuis

[fergie]

Hello Allemaal,

Ik heb er een poos over gedacht en zal nu proberen mijn gevoelens/ideen over te brengen. In het verleden is reeds gebleken dat dit medium in dat opzicht totaal ongeschikt is voor gevoelens maar toch een poging.

Om te beginnen, op een TE staat nooit Massey ferguson. Nergens. Er staat Massey-Harris_ferguson of MHF vanaf eind '53 op onderdelen die daarna zijn besteld en of nieuwe mallen nodig hadden waar het in is verwerkt. Vanaf die tijd (ca) heeft de TEF een opvoerpomp gekregen. Verder wijzigde aan de trekker of productie methoden niets.

De kleurstelling was Grijs tot de introductie van de FE35 die goud(brons kleurige koperhoudende verf) - grijs werd. Ferguson had zelf voor zwart gekozen maar het is toch battle ship grey geworden ivm. de goede verkrijgbaarheid daarvan na de oorlog. Het MF-rood dat op de Massey Ferguson FE35 zat is duidelijk anders dan het Massey Harris rood en het grijs anders dan het ferguson grijs om de overgang van 2 merken naar 1 een zichtbaar andere "look" te geven.

Dan over de rood-grijze TE's die je op shows ziet. Er zijn verschillende redenen voor die combinatie.

De eerste is dat ijdele boeren het plaatwerk rood schilderden om de trekker jonger te doen voorkomen. Zo zie je ook dexta's met witte ipv. Oranje wielen. Dat moest dan creme wit zijn zoals de nieuwe modellen hadden alleen wit was dan prima omdat het op afstand wel een nieuw type leek en van dicht bij zach iedereen toch wel dat het een ouder model was.

Een tweede reden is het Ferguson sterren occasion systeem. Alle volgens dat systeem verkochte "reconditioned tractor" had 2 of 4 sterren. Eender 2 of 4 sterren, de trekker moest worden gespoten. Dat werd dan in de nieuwe kleuren gedaan.

Net zo als roest een deel van de historie van een trekker is of een deuk enz. is de kleur waarin deze destijd is gekocht ook voor de eigenaar mogelijk een belangrijk deel van de historie van de trekker of machine.

"vroeger" klinkt zo lang geleden maar 10 jaar geleden dacht ik ook dat alle fergusons grijs moesten zijn en als dat niet zo was had de eigenaar een fout of doodzonde begaan. Toen dacht ik ook dat alles waar geen MF of Ferguson op stond geen "echte trekker" was. Tegenwoordig ben ik meer dan tien jaar "ervaring" rijker en sta ik met m'n Ferguson pet op en de sleutel in m'n achterzak op een meeting gewoon met een Ford man te praten over dingen waar ik "vroeger" nooit over had gesproken of dacht ooit te zullen spreken. De wereld is niet zwart wit en "de rest" is niet de vijand maar een soortgenoot met dezelfde liefde voor oudijzer zij het in een andere kleur verf.

Groetjes,

René.

[reind]

René dat heb je prima uitgelegd.
Ik kan mij prima in jou woorden vinden.
Zelf zit ik ook al ruim 25 jaar in het oud ijzer gebeuren.
En je beleefd met zijn allen een mooie hobby ongeacht wat voor oudijzer, kleur of merk.

[Sluismolenaar]

Tja, het is niet alles grijs dat er blinkt

Ik heb vrienden in Engeland, met stoomtrekkers. Geweldig fraai spul, nog imposanter omdat het ploegtrekkers zijn, Fowler BB1, maar ook een Marshall "trekkertje" en ook hebben ze nog een Standard Fordson uit 1938. Is voor zover ik weet nog nooit echt iets bijzonders aan gedaan. Het ding loopt op TVO (petroleum/benzine mix), lekt af en toe water uit die rare gestapelde radiateur-constructie en er zit aardig wat speling op de besturing (nog wel beheersbaar op de weg) en de koppeling/rem gaat behoorlijk zwaar voor een licht mannetje als ik. Dat ding kan dan ook nog niet veel meer dan iets trekken en iets met een poelie aandrijven, meer slimmigheid zit er niet op zeg maar. Maar het is een pracht om een keer mee door hun dorp te pruttelen...

Wat betreft keuzes t.a.v. restaureren van een trekker: je moet dus altijd een keuze maken naar welk moment in de historie je een trekker wilt laten zien. En elke keuze is eigenlijk verkeerd, maar ook goed. Harry Ferguson heeft zijn trekkers bedoeld om gebruikt te worden, maar zou hij het laten vervallen tot rijdende en werkende roestbak nou zo geweldig hebben gevonden? Misschien niet, misschien zou hij het prima vinden.
Je kunt kiezen een trekker te laten zien in de staat die hij bereikt heeft in de afgelopen decennia (zeg vanaf 1955 zoals die TEF van mij) en zorgen dat alles goed functioneert maar geen cosmetische verbeteringen. Maar je kunt hem ook naar min of meer nieuwstaat restaureren en dan maar weer wachten tot hij dezelfde charme terug krijgt in de loop van de tijd. Voor alles is wat te zeggen, en voor alles kun je tegenwerpingen bedenken.
Het belangrijkste is misschien wel dat je een weloverwogen keuze maakt en dat die recht doet aan (een moment in) de historie van zo'n trekker.

Ik heb gekozen om de mijne in ieder geval ook optisch wel op te knappen, maar het hoeft niet fabrieksnieuw te worden. Als alles maar goed werkt, niet lekt en het geheel weer grijs is... Een deukje hier en daar is geen punt en hoogglans wordt het ook niet.

Groeten,
Andreas