Het Massey Ferguson Forum

Inmiddels al weer twee maanden verder.
Al met al steeds kleine stapjes voorwaarts.

De stickers beginnen al aardig vorm te krijgen.
De persoon in kwestie heeft met speciale software het lettertype terug weten te krijgen.







En inmiddels al een eerste opzet naast de originele stickers gehouden.
Ze moeten hier en daar nog wat bijgeschaafd worden, maar het ziet er nu al goed uit!















Ook het stuurhuis in uit elkaar geweest en opnieuw afgesteld.





De voorasdrager zit er ook weer aan.


[


Daar wordt hij al weer een stuk groter van.




Nieuwe bussen laten maken voor de schommelas van de vooras.







Brandstofpomp en de verstuiver zijn weg geweest naar de dieselservice.
Pompje was toe aan een nieuwe plunjer, nieuwe nozzle in de verstuiver en een nieuwe verstuiverleiding.
Die kan er dus weer even tegen.





Alles weer op z'n plekje en de verstuiverleiding in de vorm gebogen






Nieuw astapje aan het koppelingspedaal gemaakt, die was verre van rond meer:





En ook de nieuwe as voor de pedalen is binnen, nu nog busjes in de pedalen maken en dan zit de boel weer stevig in elkaar:




Nu nog even heerlijk genieten van een paar dagen Oostenrijk, dan gaan we weer verder.

Wordt vervolgd!

Leuk om te lezen , wordt weer n mooie .

Wat een mooi verslag. Heel leuk om te volgen
Echt heel mooi werk hoor! dat wordt weer een keurig machientje.

Gertjan

Al heel even geen update meer geplaatst, terwijl de trekker inmiddels al weer rijdt.
Hij is nog niet helemaal klaar, op wat details na.

Maar nog even terug naar het najaar van 2019.
Voordat we de velgen definitief wilden laten spuiten, zijn ze al een keer gespoten.
Zo zat de binnenkant van de velg ook goed in de lak, tegen het roesten.
Daarna zijn eerst de banden er omheen gelegd, zonder ze op te pompen.
En vervolgens zijn ze in de eindlaag gespoten en konden ze niet meer beschadigen met het monteren van de banden.

De velgen pasten gewoon achterin de auto..Het afplakken ging nu ook een stuk makkelijker en strakker, omdat de band nog helemaal terug zat op de velg.




En in de eerste laklaag, dat zag er al veelbelovend uit!





De startmotor was een jaar of 20 geleden al gereviseerd.
Hij is toen ook opnieuw gespoten, maar daar was weinig meer van te zien.



Na een poosje poetsen en borstelen, kwam er toch nog een hele knappe jongen onder vandaan.



Ook het luchtfilter kreeg zo'n behandeling en stond weer trots van zich af te kijken.
De littekens uit z'n leven zijn er op gebleven, die horen er nou eenmaal bij.




De uitlaat vroeg ook nog wat aandacht.
De onderste steun was afgebroken en weg.
Aan de hand van foto's van mede-Hatz'ers een nieuw steuntje gemaakt en de scheurtjes weer dicht gelast.
Daarna is hij gestraald en gescoupeerd, zodat hij hopelijk mooi blijft.




Ook de fusee had een beetje speling.
Niet veel...maar toch..



Dus de oude fuseepennen er uit laten frezen.



En nieuwe laten maken, samen met vernieuwde gaten in de pedalen, zodat die weer mooi strak zitten, in plaats van die wiebeldingen.
En een begin van de dop voor op de aftakas. Die was helaas niet met de juiste boutafstand te vinden, dus dan maar zelf maken.




De fuseepennen moesten weer onder de goede hoek in de fussee's gelast worden, dus de vooras in elkaar en meten, meten, meten en nog eens meten, toen nog een keer meten en uiteindelijk de boel vastgemaakt.
Ik heb hem ook een klein beetje toespoor gegeven en zelfs na het lassen was hij nog goed gebleven.
Ik hoefde hem niet meer na te stellen.



Ook de onderste druklagers zijn vervangen voor een mooie naaldkrans, dus hij stuurt met één vinger.
Het oude stofkapje zit er weer overheen, dus je ziet er aan de buitenkant niks van.





Je kunt helaas niet altijd 6 gooien.
Bij montage van de gatenbalk onder de achteras, bleek toch de opnieuw gelaste hoek niet sterk genoeg.
Bij het op moment zetten van de bouten, knapte de hoek er weer af.



Dus die moest weer terug naar de lasser.
De trompet er weer afhalen was echt een brug te ver, dus dan maar de hele trekker daar heen.




Deze keer heeft hij het op een andere manier gelast en heb ik hem zelf meteen de bout aan laten draaien..



Wordt vervolgd!

De Hella toet lag al 20 jaar in onderdelen in een bakje.
En ik kan je vertellen, zonder voorbeeld is dat is een leuke puzzel.
Na heel wat uurtjes prutsen, proberen en solderen, kwam er weer herrie uit.




Ook het handvat van de slinger had de tand des tijds niet doorstaan.



Door een houtdraaier is er een nieuw handvat gemaakt en op wonderbaarlijke wijze ook nog de eindkapjes nieuw kunnen krijgen!





De dop voor de aftakas was er niet meer bij en er was geen nieuwe te vinden met de juiste boutafstand.
Dus toen maar een dop gekocht die er het dichtst bij zat, de rand er af gedraaid en een nieuwe rand laten snijden.
Deze weer vast gemaakt op de bus en dat ziet er weer netjes uit zo.




Ook het typeplaatje had nog een verrassing in petto.
De trekker bleek niet een originele Duitse TL13 te zijn, zoals ingegoten in de voortrein, maar een Nederlandse TL116.
Dat waren TL13's, die door de nederlandse importeur werden opgeschroefd naar 16pk en onder een eigen typenummer werden verkocht.




Het mechanische deel kwam bijna ten einde en nu kwam de spuiter in beeld.
Die heeft eerst al de motorkap gehad, om de striping in beeld te krijgen.
Door een reclamebureau is er een sjabloon gemaakt met de juiste hoek en radius, zodat wel hem daar langs af zouden kunnen plakken.




Vervolgens zo nauwkeurig mogelijk wat maten genomen, zodat we hem straks op een effen kap zouden kunnen positioneren.





Daarna kon het laatste spul naar de straler.





En toen dat eenmaal weer terug was, dit op de trekker gebouwd en klaar gemaakt voor de rit naar de spuiter.
Zo kon hij er zelf weer af halen wat voor hem handig was.
De eerste keer sinds heel veel jaren dat hij op een andere plek zou slapen.




Na verloop van tijd de eerste foto's van een groene kap, met de vraag of ik wilde helpen afplakken.
De donkere kleur zat er al op, wat geeft dat een bijzonder gevoel en wat een ongelofelijke vakman is deze spuiter!
Samen het sjabloon voor de andere kleur er op geplakt, enorm benieuwd naar het resultaat!




Niet veel later bericht dat hij weer mee naar huis mocht.
Ik weet nog dat ik de hoek om kwam en die eerste aanblik, echt prachtig!



Samen met pa het spul weer naar huis gehaald.
Eén kar mee voor de trekker en de andere voor de losse onderdelen.




Daarna volgenden nog heel wat uurtjes sleutelen om alles op te bouwen.
Het werkplaatsje was inmiddels in gebruik voor wat anders, dus hij bleef voorlopig op de kar slapen.
Al heel gauw begon het ergens op te lijken!




Toen kwam het moment dat hij echt startklaar was.
Hij had inmiddels al even niet meer gelopen en ik wilde hem niet zomaar op de kar starten.
Dus eerst er met de andere trekker van de kar afgehaald..




...en hem daarna een poosje (met de kleplichter omhoog) rondgeduwd, zodat alle systemen op gang konden komen.





Toen alle meters groen aangaven, was het tijd voor de eerste startpoging.



De trekker hoefde er niet lang over na te denken, die sloeg vrijwel meteen aan.
Wat een bijzonder gevoel als hij weer ineens tot leven komt!




Inmiddels heeft hij al paar keer z'n benen mogen strekken en is hij mee op pad geweest.

Een keer 's avonds naar de weegbrug, ivm mee achter de auto.




Wagen vol klinkers halen.




Samen met de 155 naar de drive-in verjaardag van opa.




Met de vrouw mee, haar kerstpakket ophalen. (machtig, wat was het koud!)




Tot ergens half december, toen was het uit met de pret.
Door de vochtige stalling zag ik met lede ogen aan hoe hij achteruit ging en heeft hij een plaatsje gekregen bij familie met een verwarmde garage.
Dus hier is hij onderweg naar z'n winterverblijf.



En zo heb ik hem achter gelaten, naast een MF.




Binnenkort hoop ik hem weer op te halen en er dit jaar weer veel mee te kunnen rijden.

Bedankt voor het lezen!

De Hatz is heel mooi geworden. Om trots op te zijn.
Nooit geweten dat er twee kleuren groen op zaten.

Op internet zie ik meestal dat ze brons gebruiken om gietijzer weer aan elkaar vast te maken.zz
Een soort van hardsolderen zeg maar. De sterkte is vergelijkbaar met het gietijzer zelf.

Dankjewel, Gerrit!

De eerdere types hadden inderdaad één egale, lichtgroene kleur.
Die hadden ook een bredere neus, beetje gelijkend op de Fendt.
Later kregen ze dit 'Porsche' neusje en de tweekleurige (deels hamerslag) lak.

Hij heeft later inderdaad een andere methode gebruikt.
Eerst had hij er een heel stuk opgelast en daar nieuwe draad in gemaakt.
Later een stuk bout er aan vast gelast en er een soort kapje overheen gezet.

Mn complimenten!
Wat een prachtig resultaat en een genot om te lezen en te bekijken, prachtige foto's van een hele mooie klus!

Chapeau!

Zeker een mooie machine, toch mooi hoe jij dat alles oplost.
toch blijf ik de 155 ook een machtige machine vinden!
je hebt het mooi voor elkaar!